Conflict ชีวิต(รัก)ของ working woman

May 19, 2016 March 22, 2019 Other

เขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเล่นๆใน facebook ระหว่างทางกลับบ้าน และรถติดแหง่กอยู่ในใจกลางกรุงเทพ ทำงานลากร่างมาทั้งวัน
เอามารีไรต์ใหม่ในบล็อกจะได้เก็บไว้อ่าน

ก้าวให้ทันตลาดโลก ยุคนี้จะมองแค่ภายในประเทศไทยคงไม่ได้แล้ว บริษัท/ธุรกิจต่างๆเร่งปรับตัวให้เข้าสู่ตลาดสากล ต่างประเทศเป็นอีกหนึ่งทางเลือกที่น่าสนใจสำหรับลงทุนเพื่อขยับขยายธุรกิจการค้า ตลาดอสังหาฯใช่ว่าทำเลดี โปรฯสุดคุ้มดึงดูดใจคนซื้อแล้วจะจบ ยุคนี้ต้อง Live – Play – Work เป็นมากกว่าที่พักอาศัย สร้างประสบการณ์ให้กับลูกบ้านด้วยเทคโนโลยีล้ำๆหรือสิ่งอำนวยความสะดวกสุดเจ๋ง ทุ่ม 80 ล้านดอลฯเพิ่มมูลค่าบริษัท “แสนสิริ” ไม่มีใครไม่รู้จัก ผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์แบบครบวงจรรายเดียวของไทย ไม่ใช่แค่ภายในประเทศเท่านั้น เขายังโด่งดังไปแถบเพื่อนบ้าน ทั้งจีน ฮ่องกง สิงค์โปร ไต้หวัน และญี่ปุ่น แต่เท่านี้ก็ยังไม่พอ เขามี vision ที่ไกลมาก ล่าสุดเฟื่องได้มีโอกาสไปร่วมงานแถลงข่าวยิ่งใหญ่ ครั้งแรกที่แสนสิริทุ่มทุน 2,800 ล้านบาทเพื่อก้าวสู่ธุรกิจ ด้านเทคโนโลยีและไลฟ์สไตล์ชั้นนำของโลก จับมือเป็นพันธมิตรกับ 6 สตาร์ตอัปตัวท็อป อาทิ แบรนด์ที่ทรงพลังที่สุดในธุรกิจบูติกโฮเทลซึ่งพลิกโฉมหน้าวงการระดับไฮเอนด์อย่าง Standard International หรือจะเป็น Hostmaker ผู้จัดการอสังหาฯอันดับหนึ่งจากลอนดอนให้ Airbnb ฯลฯ ผนึกกำลังยุคปฏิวัติดิจิทัล ตลาดอสังหาฯในไทยปัจจุบันจีดีพีการเติบโตค่อนข้างน้อย ซึ่งแสนสิริได้มองไกลขยายธุรกิจสู่ตลาดโลก สร้างโอกาสจากการผนึกกำลังและวางแผนการเติบโตระดับสูง ซึ่งการลงทุนในครั้งนี้จะส่งผลดีให้ธุรกิจหลักของแสนสิริ โดยทำให้มีมูลค่าบริษัทที่เพิ่มขึ้น สอดคล้องกับวิสัยทัศน์ของเขาที่เน้นให้ความสำคัญกับการใช้ชีวิตในอนาคต […]

พูดถึง “Apple” ภาพที่ขึ้นมาในหัวคือแบรนด์สินค้าไอทีที่มีเอกลักษณ์ มีความเป็นปัจเจกฯ เป็นตัวของตัวเอง งานเปิดตัวผลิตภัณฑ์แต่ละครั้ง เป็นเรื่องที่ทั่วโลกจับตามอง เมื่อก่อนเหตุผลหนึ่งที่ทำให้คนจับตาอาจเป็นเพราะความเป็นผู้นำด้านนวัตกรรม เช่นการมาของ iPhone/Macbook/iPod/iPad ฯลฯ และอีกส่วนนึงก็คือความหรูหราดูดีมีคลาส คนที่เลือกใช้สินค้าจากแอปเปิ้ล ทั้งที่ราคาแพงกว่าแบรนด์อื่นๆเยอะพอสมควร นอกเหนือจากจะอยากได้เทคโนโลยีที่เป็นเอกลักษณ์ ใช้งานง่ายแล้ว ต้องยอมรับว่าบางส่วน(หรืออาจจะมีหลายส่วน) รู้สึกว่าการถือสินค้าแอปเปิ้ล เป็นประหนึ่งการยกระดับฐานะทางสังคม ซื้อมาเป็นพร๊อบฯ ถือแล้วดูชิค ดูเก๋ ดูดี ดูมีรสนิยม เมื่อก่อนงานเปิดตัวเป็นที่ฮือฮาทุกครั้ง (แม้ทุกวันนี้ก็ยังคงฮือฮาอยู่ คนสนใจอยู่) แต่ต้องยอมรับว่าหลังๆมานี้ ตั้งแต่ Steve Jobs ศาสดาได้ลาจากโลกนี้ไป Keynote ของ Apple เริ่มจะไม่ “ว้าว” ซักเท่าไร สาวกเทคโนโลยีเริ่มจะไม่ปลื้ม เพราะแอปเปิ้ลดูจะตกเป็น “ผู้ตาม” มากกว่า “ผู้นำ” ถ้าเทียบกันเรื่องนวัตกรรม แอนดรอยด์พัฒนาไปได้ไกลกว่า เร็วกว่า แอปเปิ้ลมาช้ากว่าคนอื่นแทบจะเสมอ เทคโนโลยีไม่ว้าวแล้ว.. แล้ว Apple ตอบโจทย์ใคร? คอไอทีตัวจริงที่คาดหวังความล้ำ เสปคแรง คุ้มค่าเงินที่จ่ายไป เบือนหน้าหนีแอปเปิ้ลกันไปเกือบหมดแล้ว […]

Warning Alert : มีการเปิดเผยเนื้อหาของสารคดี “ผมรู้ว่าข้อมูลจากกิจกรรมทางออนไลน์ของเรา ไม่ได้เลือนหายไปไหน และเมื่อผมขุดลึกลงไป ผมก็ได้ตระหนักว่า ร่องรอยดิจิทัลของพวกเรากำลังถูกเอามาทำเป็นอุตสาหกรรมมูลค่าหลายล้านล้านดอลลาร์ต่อปี พวกเราตอนนี้ได้กลายเป็นสินค้าไปแล้ว” เดวิด แคร์โรล รองศาสตราจารย์ผู้สอนวิชาดิจิทัลมิเดียและการพัฒนาแอพพลิเคชัน ทุกกิจกรรมออนไลน์ของคุณ ได้สร้างร่องรอยทางดิจิทัลให้กับตัวคุณเอง และร่องรอยต่าง ๆ เหล่านี้ถูกนำมาใช้ในการนำเสนอเรื่องราวต่าง ๆ ผ่านทางแพลตฟอร์มที่คุณใช้ ซึ่งอยู่ในรูปของโฆษณาบ้าง เนื้อหาที่ถูกนำเสนอในวิดีโอบ้าง หรือแม้แต่การนำเสนอรูปแบบของตัวหนังสือตามลักษณะที่คุณสนใจและคนอื่น ๆ ที่เหมือนกับคุณ หลายครั้งสิ่งเหล่านี้มีอิทธิพลต่อความคิดของตัวคุณเอง ทำให้คุณเชื่อโดยปราศจากการไตร่ตรอง และเปลี่ยนพฤติกรรมของคุณในท้ายที่สุด The Great Hack ภาพยนตร์สารดีที่ฉายทาง Netflix นำเสนอเรื่องราวของคดีประวัติศาสตร์ที่พูดถึง แคมบริดจ์ อะนาลิติกา (Cambridge Analytica) บริษัทวิจัยข้อมูลเพื่อนำไปใช้ประโยชน์ทางการเมือง ที่ได้สิทธิ์อันไม่ชอบธรรมในการเข้าถึงข้อมูลบัญชีผู้ใช้เฟซบุ๊กกว่า 87 ล้านบัญชี และนำไปสู่การสร้างเนื้อหาบางอย่างเพื่อกระตุ้นให้คนบางกลุ่มเปลี่ยนพฤติกรรมไปในทางที่ตนต้องการ โดยคนกลุ่มนั้นเองไม่ทันได้รู้ตัวด้วยซ้ำ จนทำให้เราเกิดคำถามและตั้งข้อสังเกตในภายหลังว่า ในขณะที่เรากำลังท่องโลกอินเทอร์เน็ตและเพลิดเพลินบนแพลทฟอร์มที่เรียกว่า “โซเชียล มีเดีย” เรากำลังเปิดประตูให้คนกลุ่มหนึ่งเข้ามาฉกฉวยข้อมูลของเราไปใช้ประโยชน์ในทางอื่นๆ ในแบบที่เราไม่สามารถจินตนาการได้อยู่หรือเปล่า ? แคมบริดจ์ อะนาลิติกา คือใคร ? […]

การพยายามสร้างผลงานที่การลอกเลียนแบบตัวตนของบุคคล เราคงเคยเห็นผ่านตามาบ้างตามงานศิลปะต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการวาดภาพเหมือนของจิตรกร การปั้นดินเหนียวรูปมนุษย์ หรือแม้แต่ผลงานหุ่นขี้ผึ้งของมาดามทุสโซ โดยการสร้างดังกล่าวเป็นเพียงการจำลองความเหมือนของรูปลักษณ์ภายนอกให้อยู่ในกรอบที่จำกัด ไม่ได้แสดงท่าทางเคลื่อนไหว รวมไปถึงการพูดเพื่อให้เกิดการปฎิสัมพันธ์ใดใด จึงเป็นเรื่องง่ายที่มนุษย์อย่างเราจะสามารถแยกแยะได้ว่าอันไหนจริง อันไหนจำลองขึ้น ผิดกับ Deepfakes ที่ไม่เพียงสร้างความเข้าใจผิดในเรื่องของรูปลักษณ์ แต่ยังส่งผลกระทบไปถึงการบิดเบือนข้อมูลจนนำไปสู่ความโกลาหล อีกทั้งตัวมนุษย์เองยังต้องใช้ระยะเวลาที่นานพอสมควรกว่าจะรับรู้ได้ว่านี่ไม่ใช่ตัวจริง ข้อมูลที่สื่อสารอยู่ก็ไม่ใช่เรื่องจริง แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถแยกแยะสิ่งเหล่านี้ได้อย่างเด็ดขาด กว่าจะรู้ตัวผลกระทบที่เกิดขึ้นก็อาจจะบานปลายเกินควบคุม วันนี้เราจะมาทำความรู้จักกับเจ้า Deepfakes ว่าคืออะไร จุดเริ่มต้นการใช้เทคโนโลยีนี้มาจากไหน ทำไมเทคโนโลยีนี้ที่ดูเหมือนจะเป็นเพียงเรื่องขำขัน กลับสามารถสร้างแรงกดดันถึงขั้น Google , Twitter Facebook รวมถึงองค์กรเจ้าใหญ่อื่นๆ ต้องลงมาจัดการควบคุมเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เราจะมาหาคำตอบกันในบทความนี้ จุดกำเนิด Deepfakes คำว่า Deepfakes นั้นถูกนำมาใช้จำกัดความให้กับวิดีโอที่ถูกปลอมขึ้นมาโดยใช้เทคโนโลยี A.I. ซึ่งคำจำกัดความนี้เกิดจากการผสานรวมกันสองคำระหว่างคำว่า “Deep” ซึ่งหมายถึง “Deep Learning” หนึ่งในรูปแบบการทำงานของ A.I. ที่ถูกนำไปใช้อย่างแพร่หลายในปัจจุบันเพื่อใช้ในการแยกแยะข้อมูลที่ซับซ้อนให้แม่นยำขึ้นกว่าวิธีการปกติ เช่น การแยกแยะภาพนิ่งตามอัตลักษณ์ , การแยกแยะบุคคลในวิดีโอ , การจำแนกเสียงของตัวบุคคล , การวิเคราะห์โรคทางการแพทย์ต่าง ๆ ฯลฯ […]